Ei, des Bahnhofsgidder
Ich kam ned driwwer
Manchmol is ebbes tse schwer, wie de waascht
Jetzt sitz isch do trommel uff die trombet jitter
Mit all de Versreche , die de hinnerlosse hascht
Wo bische dann heit Naacht , goldich Marie
Isch hun uff dich geward , wo ich halb krank war
Isch hun uff dich geward wo ich vun Dir gehasst war
Isch hunn uff dich geward im gefrorene Verkehr
Wo ich doch so gern woannersch gewese wär
Wo bische dann heit Naacht , goldich Marie
Ja, jeder kanns so soi wie isch , dorch die Bank
Awer nur a paar kenne so soi wie Du, Godd sei dank
Also die sechs Schimmel die de zugesaaht hatscht
Sinn letzschtendlich in de Haftanstalt geland
Awer newe mGesetz lewe, ohne dass de Ehr hascht
Isch waas, de sähscht immer : oiverstann
Wo bische dann heit Naacht , goldich Marie
Ich waas net , wies tsugang is
Awer der Schifffahrtskabidän der hot moi Geschicht gekannt
Nor jeder annere selbscht du ward druff , gans geschbannt
Jo, isch hatt des Zeich unne in de
dasche
Der persische Drinker kam hinner mer her
Isch konnt en zu doim Haus führn , awer waasche
Vergesse hosche, mer tse sahe, wo nemm isch de Schlissel her
Wo bische dann heit Naacht, goldich Marie
Isch war im Bolles , weil moi Poscht gezeicht hot
Dass mer soi Adress net in schlecht Gesellschaft gewe soll
Jetz hock isch do un betracht doin gelwe Tonpott
Mit all doine Versprechunge iss der voll
Wo bische dann heit Naacht, goldich Marie
